A glass of port in the port...

Town Hall (Camara Municipal)

Staying in Portugal, I’m taking you to a city that stole my heart and took over my mind. The city of an amazing mood and atmosphere of unpretentious charm. Its natural character and authenticity are far from snobbish order of many big-city zones. Porto.
Będąc w temacie Portugalii, zabieram Was do miasta, które podbiło moje serce i zawładnęło umysłem. Miasto o niezwykłym klimacie i atmosferze bezpretensjonalnego uroku.  Naturalność i autentyczność tego miasta daleka jest od snobistycznego ładu wielkomiejskich dzielnic. Porto.

Town Hall (Camara Municipal)

First we got to the Town Hall (Camara Municipal) dominating over a large square surrounded by magnificent, elegant buildings. Nice start with nice views.
Najpierw dotarliśmy do ratusza miejskiego (Camara Municipal) dominującego nad sporym placem w towarzystwie eleganckich budynków. Na dobry początek ładne widoczki.

Square in front of the Town Hall

A few minutes later on, we came across the Carmo Church with a richly crafted, Baroque façade and one side covered with blue tiles – azulejos.
Chwilę później zobaczyliśmy kościół karmelitów (Igreja do Carmo) z śliczną barokową fasadą oraz jedną ścianą ozdobioną płytkami –azulejos.

Igreja do Carmo

Since we didn’t have much time to visit the city on our own, we hopped on a sightseeing bus and had a ride around the city. 
Ponieważ nie mieliśmy zbyt dużo czasu, aby zwiedzać miasto na własną rękę, wskoczyliśmy do autobusu i objechaliśmy miasto dokoła.

We headed to the coast, near the Queijo Castle (Castelo Queijo), where we got off the bus to see powerful waves of the ocean fiercely crushing against the rocks. We popped into the sea life aquarium which, after my visit in the Lisbon’s Oceanario, was a bit disappointing.
Najpierw udaliśmy się w kierunku nadbrzeża, niedaleko Zamku Queijo (Ser) by zobaczyć uderzające z łoskotem fale oceanu. Zwiedziliśmy również akwarium Sea Life, które nie umywa się do tego lizbońskiego oceanarium.

Then we made for the amazing old town (the Ribeira), which seems to slide into dilapidation, but to me it’s a sheer nonchalance of this place. Simple buildings where people live their lives at the pace of boats loaded with wine barrels floating down the River Duro. The place is not commercialised yet. Astonishing place with stunning views and an inviting, laid-back vibe.
Chwilę później udaliśmy się do przepięknego starego miasta (Ribeira), który wygląda jakby popadał w stan rozkładu, a według mnie to czysta nonszalancja tego miejsca. Prostota budynków, których mieszkańcy wiodą spokojne życie w tempie sunących wzdłuż rzeki łodzi załadowanych po brzegi beczkami wina. Niezwykłe miejsce, przepiękne widoki i wyluzowana atmosfera.

The Ribeira

Porto is best known for its wine that’s why we crossed the Luis I Bridge making our way to Vila Nova de Gaia where famous wine producers store some of their wine. We entered one of cellars. A short circuit among barrels of port made me giddy, let alone the content. 
Porto znane jest przede wszystkim z wina Porto, dlatego przekroczyliśmy mostem Luisa I (Ponte Dom Luis I) rzekę Douro i skierowaliśmy się w stronę Vila Nova de Gaia, gdzie najsłynniejsze winnice przechowują swoje skarby. Odwiedziliśmy jedną z piwniczek, a sam nawet spacer wśród wielkich beczek wina przyprawiał o zawrót głowy, co dopiero zawartość…

Vila Nova de Gaia

In the evening, though ran out of time, we dropped into some worthy visiting places on our way back. For example a famous Café Majestic opened in 1921, Lello Bookshop (amazing interior), Sao Bento Train Station (another azulejo masterpiece) 
Wieczorem w drodze powrotnej, choć nie mieliśmy już czasu na zwiedzanie, zajrzeliśmy w najciekawsze zakątki Porto. Zobaczyliśmy słynną Cafe Majestic otwartą w 1921, księgarnię Lello ( z niesamowitym wnętrzem) oraz dworzec kolejowy Sao Bento (kolejne azulejowe arcydzieło)

The Clerigos Tower

Azulejos in the Sao Bento Rail Satation

Lisbon

We started our sightseeing around the River Tagus and the Parque dos Nacoes constructed for the Expo98. Modern architecture, scenic views and a large Vasco da Gama  shopping mall… But I definitely recommend  a path along the waterfront - an ideal place to take a stroll on a sunny day. We made for the Oceanario – a fantastic display of sea life with thousands species of exotic fish, sharks, sea turtles. Don’t miss it!

Nasz spacer po Lizbonie zaczęliśmy od zwiedzania okolicy Tagu i parku zbudowanym na Expo98 (Parque dos Nacoes). Nowoczesna architektura, śliczne widoki i wielkie centrum handlowe Vasco da Gamy… Polecam zwłaszcza spacer po nadbrzeżu - wspaniałe miejsce na spacer w słoneczny dzień. My skierowaliśmy się w stronę Oceanarium – niezwykła, żywa prezentacja morskich przestworzy z tysiącami różnych gatunków egzotycznych ryb, rekinów czy żółwi morskich. Warto to zobaczyć!

In the evening we went to the Marques of Pombal Square and a nearby Edward VII Park. Nice place but I didn’t go crazy over the views.
Wieczorem wybraliśmy się pod pomnik Markiza de Pombal oraz parku Edwarda VII, który znajduje się tuż obok. Miejsce ładne, ale nie oszalałam z wrażenia.

The next morning we went back to the bank of the river to see the rest of tourist attractions. So for a good start, we visited the Monument to the Discoveries (Padrao dos Descobrimentos) – a massive construction built for the 500-year anniversary of Henry the Navigator’s death and it’s a tribute to all explorers and navigators who set off from Portugal to discover the unknown. The monument is strongly symbolic in its  shape as it presents a huge caravel with the famous sea heroes on board – Vasco da Gama, Magellan etc.

Następnego ranka wróciliśmy nad rzekę, tym razem żeby zobaczyć kolejne atrakcje. Na dobry początek zwiedziliśmy Pomnik Odkrywców (Padrao dos Descobrimentos) – masywna konstrukcja wzniesiona w pięćsetną rocznicę śmierci Henryka Żeglarza upamiętnia okres wielkich odkryć geograficznych. Właśnie dlatego pomnik ma kształt ogromnego statku z załogą na pokładzie. Załoga i to nie byle jaką -  Vasco da Gama, Magellan itd.

A few steps further on, another highlight – The Belem Tower.  The façade of the fortified tower seems light and delicate but it’s a deceptive impression of the manueline style. When you enter the building and take a close look up you quickly notice its strength. 

Dwa kroki dalej czekała na nas kolejna architektoniczna niespodzianka – Torre de Belem. Wieża obronna z daleka wygląda jak lekka, delikatna budowla (to za sprawą stylu manuelińskiego). Kiedy weszliśmy do środka szybko się przekonałam, że pozory mylą…

A moment of rest and relaxation near the Jeronimos Monastery and down the way again…
Chwila odpoczynku pod klasztorem hieronimitów (Monasteiro dos Jeronimos ) i w drogę…

Following our packed sightseeing itinerary, we went to the Commerce Square – a magnificent square in downtown Lisbon surrounded with colourful buildings and triumph arch from one side and open to the riverfront from the other with a statue of King Jose.

Realizując napięty program wycieczki, pojechaliśmy na Plac Comercio (Praca do Comercio) – ogromny plac w centrum miasta, z jednej strony otoczony kolorowymi budynkami oraz łukiem tryumfalnym, otwarty w stronę rzeki z drugiej z pomnikiem króla Jose w centrum.

From this point we strolled around the Alfama (the oldest district of Lisbon) until we got to the St George’ s Castle (Castelo de Sao Jorge). The way to the castle was an uphill struggle  - literally and metaphorically. First a mountaineering up the steep cobblestone streets, and then we couldn’t find the castle. The view made up for all the pain and trouble of the journey.

Stąd poszwendaliśmy się po Alfamie (najstarsza dzielnica Lizbony) aż dotarliśmy do zamku Św. Jerzego. Do zamku mieliśmy pod górkę – dosłownie i w przenośni. Najpierw wspinaczka wysokogórska po stromych, kamienistych uliczkach, a do tego nie mogliśmy trafić do zamku. Widoki osłodziły nieco wysiłek, pot i łzy podróży ;)

The last day we decided to visit the Lisbon Cathedral. The route initially appeared quite easy, despite that we had to ask the way. When we met a fairly old man I asked him politely in Spanish where the cathedral was. Hearing my Spanish, he snorted, shrugged his shoulders, turned on his heel and strode away.

Trzeciego dnia wybraliśmy się do lizbońskiej katedry. Niby prosta droga, a jednak musieliśmy pytać o drogę. Kiedy spotkaliśmy starszego pana, zapytałam uprzejmie po hiszpańsku w którą stronę do katedry. Ten –słysząc mój hiszpański, parsknął, wzruszył ramionami, odwrócił się na pięcie i poszedł… Do dziś zastanawiam, co miał na myśli…

And a walk along the streets in the Bairro Alto…
I jeszcze spacer ulicami Bairro Alto…

Che bello Alberobello!!!

A town that made an enormous impression on me was an inconspicuous town in southern Italy. The trip itself was a great mystery -  one evening we got onto a bus heading  we didn’t know where… When we arrived, it was completely dark but the place we got to was bello – not only by its name.

Ogromne wrażenie zrobiło na mnie pewne niepozorne miasteczko w południowej części słonecznej Italii. Sama podróż okazała się wielką tajemnicą – wsiedliśmy w autobus, który pewnego późnego popołudnia powiózł nas nie wiadomo dokąd… Kiedy dojechaliśmy na miejsce było już zupełnie ciemno. Ale miejsce było bello – nie tylko z nazwy.

Alberobello is a settlement of trulli houses that resemble beehives or hobbits’ dwellings and magic symbols on the roofs add a Harry Potter-like character. The setting has something to do with movie scenography but the place is far from fiction, it's absolutely real!

Alberobello to wyjątkowe osiedle domków trulli, które przypominają pszczele ule, albo domki hobbitów, a magiczne symbole na dachach dodają im potterowskiego charakteru.  Sceneria z pogranicza filmu i fikcji literackiej, a jednak miejsce jest jak najbardziej rzeczywiste.

The houses were built of limestone boulders without the use of mortar to make the dwellings easy to dismantle. What for? To dispossess an undesirable tenant in the neighbourhood or to avoid paying taxes...

Domki budowano z wapiennych głazów bez zaprawy murarskiej, tak aby łatwo zburzyć domek. Po co? Na przykład, żeby wysiedlić niepożądanego w sąsiedztwie lokatora, albo uniknąć podatku…

Viaje a Exeter

After a moment’s thought I decided to write briefly about my trip to England. In a cheerful company of a Spanish team and an English girl, I flew  from Alicante airport to Bristol where we hired a few cars. After a lunch break, we drove off towards Bath to visit the city. The focal point of our sightseeing itinerary was the most popular tourist attraction  - the Roman Baths. We saw the Sacred Spring, where the hot water temperature reaches 50 degrees C, the remains of Sulis Minerva Temple, plumbing system and plunge pools. The terrace offers a nice view over the Great Bath. To put it in a nutshell – it’s a prototype of contemporary spa & wellness resorts. I recommend this place especially to history enthusiasts.

Po krótkim zastanowieniu postanowiłam opisać w telegraficznym skrócie mój pobyt w Anglii. W towarzystwie wesołej ekipy Hiszpanów i Angielki  z lotniska w Alicante dolecieliśmy do Bristolu, gdzie wynajęliśmy samochody. Po przerwie obiadowej ruszyliśmy zwiedzać Bath. Pierwszym punktem naszej wycieczki była chyba najsłynniejsza atrakcja turystyczna - Łaźnie Rzymskie (nawet sama nazwa miasta na to wskazuje). Znajdziemy tu Święte Źródło, którego temperatura sięga do 50^oC, pozostałości po świątyni Sulis Minervy, kanały wodne oraz brodziki z zimną wodą. Najsłynniejsza pozostaje jednak Wielka Łaźnia (Great Bath). Krótko mówiąc – prototyp współczesnej sauny. Polecam zwłaszcza miłośnikom historii, inni mogą uznać Łaźnie za nieco nudne.

School trip

Temple of Sulis Minerva

Plunge Pool

After the informative tour around the Roman Baths, we decided to have some free time and tour the city on our own.

Po wizycie w łaźniach uznaliśmy, że warto dać sobie chwilę wolnego, tak aby każdy na własną rękę mógł rozejrzeć się po okolicy.

Bath Abbey

Pulteney Bridge

St John's Church

Royal Crescent

The following day we drove east to Salisbury where we visited extraordinary, gothic Salisbury Cathedral built in the 13^th century. The building is definitely at the top of my fave list! It has the tallest church spire, the largest cloister and it houses the most famous legal document in British history – the Magna Carta. Amazing architecture, impressive, marvelous place!

Następnego dnia udaliśmy się do Salisbury, gdzie zwiedziliśmy wspaniałą, gotycką katedrę z XIII wieku. Świątynia jest po prostu NAJ w całym Zjednoczonym Królestwie, ponieważ ma najwyższą iglicę, największe krużganki i znajduje się w nim najcenniejszy dokument średniowiecznej Anglii – Magna Carta. Wspaniała architektura, niezwykłe miejsce - robi wrażenie.

Salisbury Cathedral

In the evening we went to Stonehenge. A note to all Chevy Chase’s fans – Griswald (European Vacation) didn’t dismantle it -  It’s still there as it has been for almost 5 000 years…

Wieczorem zwiedziliśmy również najsłynniejszy kamienny krąg – Stonehenge. Miłośników Chevy Chase’a informuję, że budowla ma się dobrze, jak na obiekt który stoi tu od 5000 lat…

Absorbing magic power  :)

We did some walking around Exeter where we were accommodated (some of us in a hostel, the others in a hotel). We were strolling leisurely to the nearby parks popping into cafes for traditional cream tea (with Devonshire scones… yummy), at night we went to clubs and discos.

Kolejny dzień spędziliśmy na zwiedzaniu Exeter, w którym mieliśmy nocleg. W ciągu dnia spacerowaliśmy po okolicy, wpadając do kafejek na tradycyjną herbatkę z kleksikiem mleka i bułeczki Devonshire (pyszota...), a w nocy odwiedzaliśmy kluby i dyskoteki. Bywało tak, że w lokalu byliśmy tylko my i człowiek drzemiący za barem.

On Sunday we visited the 20^th century Castle Drogo – the last castle built in England. Its austere exterior reminds me a medieval fortress rather than a modern castle but that’s the art (the building was designed by Edwin Lutyens who loved stone). A lot of rooms are opened to visitors, interesting stories are told but to me the most charming spots were the gardens and surrounding woodland.

W niedzielę udaliśmy się do zamku Drogo – ostatniego zamku wybudowanego w Anglii. Wyglądem może trochę przypomina bunkier, ale to sprawka architekta Edwina Lutyensa, który miał jakiegoś hopla na punkcie kamienia. Wiele wnętrz jest otwartych dla turystów, wiele ciekawych historii można usłyszeć. Mnie jednak najbardziej przypadła do gustu okolica – ogrody i ogromny las.

Castle Drogo

We spent the last day  at the seaside in Seaton. For such a sea-fanatic like me, it couldn’t be better! Just have  a look… (Lucy, thank you...)

Ostatniego dnia wybraliśmy się na morze do Seaton. Dla takiego morskiego fanatyka  nie mogło być lepiej. Zobaczcie sami… (Dziekuję, Lucy...)

And a riddle: How many people can cram into a phone booth?

I zagadka: Ile osób może się wcisnąć w budkę telefoniczną?